Wigry wciąż wymiatają. W Suwałkach załapali się na lidera wiosny…

Jak to szło? Najbardziej niedoceniana drużyna w pierwszej lidze? Dziś nikt już chyba Wigier nie traktuje z lekceważeniem. Zespół Artura Skowronka wygrał właśnie z mającym ogromne aspiracje, by włączyć się do walki o awans, Zagłębiem i znów wskoczył na podium. No a przy okazji objął przodownictwo w wirtualnej tabeli wiosny. Efekty metamorfozy, jaką w Suwałkach przeszli w połowie poprzedniej rundy, wciąż dają o sobie znać. No i chyba trzeba to powiedzieć wprost: Wigry na poważnie zgłaszają ekstraklasowe aspiracje.

W walce o awans nikt tak do końca zespołu z Suwałk nie traktuje poważnie, bo jest kilka innych – bogatszych i „głośniejszych” drużyn w tej lidze, ale może to i dobrze, bo Wigry po cichu robią swoje, na nic się nie oglądając. Jak przypomnimy sobie, że zespół ten po huraganie, jaki latem przetoczył się tam przez szatnię, i po kilku pierwszych meczach tego sezonu skazywany był przez wielu kibiców na spadek, to aż się nie chce wierzyć, że dziś jest tam, gdzie jest.
Wiosną zdobył najwięcej punktów (19), choć uczciwie trzeba przyznać, że Miedź, Katowice i Tychy, które w tej wirtualnej tabeli są tuż za zespołem Skowronka, rozegrały w tym czasie mniej spotkań (o jedno lub dwa). Ale jakie ma to znaczenie? Tym bardziej przecież, że na tak solidne punktowanie jeszcze niedawno nikt w Suwałkach się nie nastawiał. Szczytem marzeń było jak najszybsze zapewnienie sobie utrzymania i w miarę bezpieczna pozycja w środku tabeli. Rzeczywistość trochę te oczekiwania przerosła. Na plus.

Wigry to jest chyba najbardziej efektywnie grająca w tej chwili drużyna w pierwszej lidze. Drużyna, której piekielnie ciężko strzelić gola. Wiosną udało się to tylko Miedzi i GieKSie (no i jeszcze Stomilowi w zaległym meczu z jesieni, ale Stomil i tak z Wigrami przegrał). I to właśnie tylko tym dwóm zespołom udało się pokonać Wigry, z czego można wysnuć wniosek, że zasłużenie prowadzą w tabeli. Ale nie na tyle, by ogłosić, że w walce o ekstraklasę wszystko jest już pozamiatane. Absolutnie nie jest, z czego doskonale zdają sobie sprawę. Różnice punktowe są minimalne, więc na finiszu  naprawdę wszystko może się zdarzyć.
Wigry potrafią rywala uśpić, potrafią zaczarować, by w odpowiedniej chwili zadać decydujący cios i dowieźć skromne zwycięstwo do końca. Tak było przecież w tym roku w Łęcznej, w Częstochowie, u siebie z Puszczą, czy teraz w spotkaniu z Zagłębiem. Sosnowiczanie przyjechali do Suwałk po czwarty skalp z rzędu, jako drużyna, która ma za sobą trzy kolejne zwycięstwa z nie byle kim, bo Chojniczanką, Rakowem i Odrą, krótko mówiąc czołową trójką ligi po jesieni. Wygrana w Suwałkach mocno przybliżyłaby zespół Dariusz Dudka do ścisłej czołówki i wszystkim w Sosnowcu pozwoliłaby na poważnie uwierzyć, że Zagłębie włącza się do gry o awans. Tym bardziej że te wspomniane zwycięstwa nie były dziełem przypadku, bo wreszcie na miarę oczekiwań gra duet Sanogo – Cristovao (do tego stopnia, że posadzili na ławce najlepszego w poprzedniej rundzie strzelca ligi Szymona Lewickiego). No, ale uważnie grających piłkarzy Wigier zaskoczyć się nie udało. Za to gospodarze, jak to mają w zwyczaju, wyczekali na odpowiedni moment i za sprawą Mateusza Radeckiego „siłą woli” wcisnęli zwycięskiego gola.

– Odsapnęliśmy trochę w tygodniu od tego zabójczego maratonu, jaki za nami. Był czas na regenerację sił pod względem fizycznym, ale też mentalnym. Poza tym mieliśmy czas na to, aby wyleczyć drobne urazy. W meczu z Zagłębiem liczyć się będzie dla nas tylko i wyłącznie zwycięstwo. Czeka nas piekielnie trudne zadanie, bo przeciwnik demonstruje futbol oparty zarówno na sile fizycznej poszczególnych zawodników, jak i na ich nieprzeciętnych umiejętnościach piłkarskich. Ale mamy kilka pomysłów na to, jak zneutralizować atuty Zagłębia. – zapowiadał przed meczem Skowronek.
Udało się. Przed ekipą z Suwałk jeszcze siedem meczów. – Mamy swoje marzenia i chcemy je realizować – mówił zimą Skowronek. No i dotrzymuje słowa, dzięki czemu robi się w tej lidze coraz ciekawiej.